Elbette şiir, bir söyleyiş, ahenk, üslup, bir sanatsal estetiktir. Ruhlarda bir güzel etki meydana getirmektir. Sosyal hayata şekil veren önemli olaylar, insanların ruhlarına dolayısıyla şiire de önemli etki yapar, hatta sanat kaygısının önüne geçer. Hayatın çalkantıları, şiirlerde insanların duygularını harekete geçirir.
Elbette toplumsal fırtınaların, kırılmaların ruhlarda meydana getirdiği çığlıklar, iniltiler, tepkiler, şiirlere dolar. Ceberut bir zamanın perspektifinde mazlum, mağdur, masum ruhlarda uyanan duyguların dili olur şiir. Bazen özünden uzaklaşan insanların çıkar ve korku ekseninde gelişen şahsiyet değişikliklerine, arızalarına eleştirel, tepkisel tavırlar, mısralara dönüşür. Despotluğa, tahakküme Hüseynî bir direniş, bir başkaldırı olur. Bazen da kırılıp dökülen ne varsa insanın içindeki hüzün ırmağıyla akar gider şiirler boyu. Bazen de gözyaşlarının parıltılarıyla dilsiz ve dudaksız konuşan insanların destanı oluverir.
Bazen de eskimeyen bir umudun diriliş rüyalarında kutsî ideallerin geleceği, şiirlerde örgülenir. Bazen bir karakışın kırıp geçirdiklerinin sancıları, görülmemiş bir bahar mayalar yüreklere. Bahtsız kardelenlerin hayalleri yürür esrarlı bir çiçekistana... Masum bir zamanın sinesinde kutsî bir idealin toprağı yaran, gözyaşlarıyla büyüyen filizlerin çileli dirilişleri ve fidanların meyveye duruşlarının hayali kurulur yüreklere. İşte o şiirdir.

Faruk Mahşer