Aan het eind van de jaren 1970 begon een nieuwe generatie politieke agenten het landschap in de hoofdstad van Amerika opnieuw vorm te geven. Gefrustreerd door het liberale beleid van het naoorlogse tijdperk, begonnen figuren als Paul Manafort, Roger Stone, Lee Atwater en Charlie Black de opkomende conservatieve beweging vooruit te helpen. Met behulp van agressieve en vaak controversiële tactieken hielpen deze agenten een golf van hard-rechtse politici in het Congres te kiezen.

Hun grootste wapenfeit kwam in 1980 met de verkiezing van Ronald Reagan, die zijn beloften van deregulering, belastingverlagingen en een kleinere overheid die op één lijn lag met de belangen van het bedrijfsleven waarmaakte. De lobbysector bloeide plotseling op en bedrijven probeerden hun nieuwe voordelen op Capitol Hill te beschermen. Mannen als Manafort en Stone richtten geïntegreerde adviesbureaus op die zowel campagne konden voeren als lobbyen.

Terwijl de uitgaven voor lobbyen in de miljarden liepen, werden macht en invloed geconcentreerd in minder handen. De grenzen tussen overheid, industrie en politieke inhuur vervaagden. Een reeks gebeurtenissen - van de Powell Memo tot Citizens United - versterkte het vermogen van rijke donoren om de politiek te financieren. Tegen 2020 vertegenwoordigden 10 lobbyisten elk lid van het Congres en de polarisatie bereikte nieuwe hoogten.

Gaandeweg ontwikkelden figuren als Atwater en Stone een beruchte harde stijl van "neem geen gevangenen" campagne voeren. Hun omarming van racistische tactieken en aanvalspolitiek polariseerde het electoraat generaties lang. Er ontstonden ook controverses door hun omgang met dubieuze buitenlandse klanten en oligarchen.

Door deze cruciale veranderingen gedurende 40 jaar te beschrijven, onderzoekt dit boek hoe geld en duistere operaties de beleidsvorming in de hoofdstad van Amerika diepgaand zijn gaan vormgeven, ten goede of ten kwade. Het dient als een waarschuwend verhaal over ontwrichting in het buitenland en de verstoring van democratische processen thuis.