In de jaren negentig geloofden we in een betere toekomst voor de wereld. Toen floreerde nog de ontwikkelingshulp.

Vol mooie verwachtingen stuurde Blokzijl twee jonge weg- en waterbouwers naar Nepal. Om waterleidingen aan te leggen.

De auteur van deze boeiende roman, Rob Visser, ziet van nabij de spelers van de ontwikkelingssamenwerking in Nepal voorbij komen: de gewichtige bazen, de bellenblazers van de hoofdkantoren, de parmantige hulpverleners, met sympathieke passie, maar ook met een zweem van arrogantie.

Hoe kan het dat de hulp soms zinvol is, ondanks gemankeerd beleid, ondanks gehannes met cultuurverschillen, ondanks merkwaardige kenmerken van de gevers van de hulp?

Waarom blijken er zoveel overeenkomsten te zijn in besturen in Blokzijl en in Nepal?

Wat speelt zich af achter schermen in het wereldje van de expats?

Nepal, een geweldig decor. De schrijver en de hulpverleners zijn onder indruk van het schitterend, ongenaakbaar en trots berglandschap, dat blijft verbazen.