Gedicht: ADAM Adam leefde lang geleden, eenzaarn in de hof van Eden met de zegen van de Heer. Wat verlangt een mens nog meer. Hij liep heerlijk in zijn blootje, baadde zon en baadde pootje ln het water van de beek, zeven dagen in de week. Adam leefde zonder zorgen, tot dat hij op zekere morgen plotseling ontdekte dat, ieder beest een vrouwtje had. "Heer", zei Adam, "lk wou u vragen, onderdanig en beleefd Of U in de loop der dagen soms een vrouwtje voor mij heeft". Nu Goed dan", zei de Heer, "lk zal mijn best doen, Maar dan moet jij zelf de rest doen. lk zal zorgen voor een vrouw, die haar leven deelt met jou". En toen Adam lag te slapen, heeft de Heer de vrouw geschapen. 't Was een droom voor iedere man met alles er op en alles er an. "Bedankt", zei Adam "voor dit heerlijk wijf Al kost het me dan een rib uit mijn lijf." En zo leefden ze tevreden in de hof van Eden. To tdat op een kwade dag, Eva een boom vol appelen zag. "Ach", dacht Eva, "wat kan 't schaden, aan een boom zo vol geladen, Ofschoon de Heer het mij verbiedt, mist Hij een, twee appels niet". En zij plukte terwijl ze zei: "An apple a day, keeps the doctor away". Ja, toen was het uit met 't goede leven. Het paradijs werd opgeheven. Want door het eten van die appel, Werken wij ons nu te sappel. 't ls vandaar dat ik beweer: "Snoep verstandig, eet een peer".