Genç kız ile delikanlı, derse devam ediyorlardı ama akılları biraz önce yaptıkları tatlı sohbetteydi. Bu yüzden ders sırasında arada dönüp birbirlerine gülümsüyorlardı. Bu gülümsemelerin birinde öğretmen genç kızı yakalayamamıştı ama delikanlıyı yakalayıverdi. Okulun son günü diye bile olsa olayı göz ardı etmeyen öğretmen, delikanlının yanına gelerek neden güldüğünü ve neden kendi sırasında olmadığını sordu. Ne diyeceğini şaşıran delikanlıdan cevap alamayınca çekip gitme büyüklüğünü göstermedi. Aksine –okulun son gününün son saatlerinde böyle bir ders vermeye neden gerek duyduysa- sınıfın en efendi ve çalışkan öğrencisinin yüzüne şiddetli bir tokat attı. Öyle ki delikanlının yüzünde bariz şekilde elinin izi çıkmıştı. Normalde kriz anlarında hiç de tutuk olmayan genç kız duyduğu ses ve gördüğü sahne karşısında şoka girdiğinden oturduğu yerde ne diyeceğini-ne yapacağını bilemez halde öylece kala kalmıştı. Bu gerçek miydi, nasıl olmuştu? Okulu, onca yıl ona olan nefretinden haberdar, sinsi sinsi beklemiş ve çok iyi bir intikam planıyla tam kurtulacağı sırada genç kızın kalbinin ortasına en keskininden bir bıçak saplamıştı.