Utanç Bir gülüşün yenik düştüğü andır Üzerine kan sıçrayan kitaptan kopan sayfadır Büyük bir uğultunun akabinde Yere bakan insan gözleridir Utanç Çocukça soruların karşısında kıvranmaktır. Avucunda bir yere koyamadığın boşluk Ve omuzlarında kaldıramadığın görünmez yük - odada en arkaya atılan kötü oyuncak gibi - Güzel atları ezen sevimsiz arabadır Utanç Kalbini okuyan gözlerin karşısında dururken Sözlerinin yaldızlarının pul pul dökülmesidir Arınamamaktır dünyanın kötülüğünden İnsanlığın insanı yargılayan cahilliğinden Yarınları uzak kılmaktır sevgiden Utanç Yere bakan insan gözleridir Utanç