Asliyetimizi bulmaya mecburuz. Aidiyete olan yolculuğumuz işimizi kolaylaştıracak bir manada. O aşamadan sonra belki de yaptıklarımız bir anlam kazanacak. Yoksa dönüp duran kalp bu dünyada da öteki dünyada da bir arpa boyu yol alamayacak. Tekrar etmekte fayda var, biz kimiz, ne yapıyoruz ve de neden bunları yapıyoruz? Pragmatik algılayış için bile olsa kendimize bu soruları sormaya mecburuz. Alacağımız cevapların kimliğimize ayna tutacağı ve bizim aslında kim olduğumuzu haykıracağı muhakkak. Dalında duran yaprak yeşerir ancak. Dalından kopan ise er-geç sararıp solacak ve oradan oraya savrulup duracak.
Kökümüz, kimliğimizle irtibatlı. Dönüp onu bulmalıyız ki, bunalımlardan da uzaklaşalım. Bunun için de evvela bütüncül bir bakış lazım, sonra o bütün içindeki kendi resmimize sabit bir bakış atmamız... Bakalım biz kim için varız, kime hizmetkârız ne yapmamız lazım ve biz ne yapmaktayız? Burada kâl yani dil susar, sadece fiiliyatımız olan amel konuşur. O, hiç yalan söylemez zira. Öyle olmasaydı şayet, hesabın en çetin geçtiği hengâmede diller bağlanır da işin hakiki sahibi uzuvlara söz hakkı verilir miydi, değil mi?
İşte burada karşımıza çıkan yanılmayan ve yanıltmayan kimlik 'hasbilik'. Hasbi, hesabını ahirete göre tutan yiğit. Çetelesini her daim bizzat kontrol edebilen kahraman. Yaptıkları karşısına çıkarıldığında her daim utanmadan onlarla yüzleşebilen civan. Sahip olduğu evlat ve malıyla her daim sınavda olduğunu hatırda tutan erdemli. Dün koşturduklarını bugüne saymayan babayiğit. Dünyada rahat arama gafletinde olmayan talihli. Rahatın önündeki 'La'yı idrak edebilen nasipli. Her negatiften, pozitife bir yol bulabilen gayretli.
Hulasa, o kendisiyle barışık, başkaları için bir hayat sürebilme iradesinin adı. Kazancı ebedi, kaybı varsa da dünyevi. Kabri, tüm saf vicdanlar. Sermayesi, tertemiz hayatı. Mirası, her durum ve şartta ortaya koyduğu bütün güzelliklerin cümlesi. Dilde kolay ama icraatta zor bir halin adı. Ama Onsuz olan ahiret adına boş, Onsuz dünyada bulan da bulduklarıyla gafil bir sarhoş. Zira dünya, kendine meftun edeni sarhoş eden iğrenç bir meta. O yüzden demiyor mu asrın başında durup da muhataplarına seslenen Zat: "Ahirette seni kurtaracak bir eserin olmadığı takdirde, fâni dünyada bıraktığın eserlere de kıymet verme!" diye...