OHAL'lerin, Sıkıyönetimlerin, darbelerin, isyanların ve ateşin hiç sönmediği, güneşin doğduğu ancak hep karanlık hayatını yaşadığım coğrafyada, dayanamadım ve yaşam yolunda bir adım atarak elinizdeki kitabı yazmaya karar verdim.

Aslında bir savaş fotoğrafını da çekmeye çalıştım ama bu fotoğraf ne kadar net veya değil bilemem ama bildiğim şu ki; Diyarbakır'da ve bölgede yaşayan herkes gibi ben de o cehennem hayatını yaşadım.

Yaşadığım hayat yüreğimde öyle telafisi olmayan yaraların açılmasına neden oldu ki, bir asır bile yaşasam ve bu yarayı kapatsam dahi –ki bu mümkün değil- yine de izi hep kalır.

Hani insanın yüreği, hep kurtlarla, yılanlarla, çıyanlarla ve domuzlarla dolu bir yar ve uçurumdur ya, bu dolu yüreği akıtmak, rahatlamak ve aydınlatmak iyidir ya, işte bunu yapmaya çalıştım bu kitapla.

Bir de bildiklerimi, sırlarımı; yılanların, böceklerin ve türlü türlü yaratıkların yemesindense, kâinatın en mükemmel varlığı olan insanların yararlanmasından daha faydalı ne olabilir ki diye düşünerek yazdım.

Bunun yanında ne birilerine şirin görünmek, ne birilerinden aferin almak, ne madalya almak, ne birilerini karşıma alıp savaşmak, ne kahraman olmak, ne övgü veya yerinme kazanmak için de yazmadım.

Aklıma otuz üç yıllık hayatımda benim ve çevremdeki insanların başından geçenleri anlatmak geldiyse eğer; bu her şeyden önce içimde duyduğum son derece güçlü, önüne geçemediğim bir istektendir.

Yaşanan ve yaşanmakta olan acıların bir daha yaşanmaması adına katkım olsun diye yazdım.