1962 yılında tüm Çin'de olduğu gibi Şincan Uygur Özerk Bölgesi'nde kuraklığa bağlı olarak kıtlık ve yoksulluklarla boğuşuyordu, aynı zamanda, Çin-Sovyet ilişkileri de giderek bozulmaktaydı. Sovyetler Birliği'ne komşu sınır bölgeleri olan İli ve Tarbagatay gibi azınlık milliyetlerin yaşadığı büyük ilçelerde şiddetli isyanlar patlak vermişti ve bölge oldukça huzursuzdu. Bu sınır bölgelerinde yaşayanlar Sovyetler Birliği'ne kaçıyordu. O dönemde Çin'de üretim ve ekonomi alanında "Büyük İleri Atılım" politikaları hala etkisini sürdürmekteydi. Urumçi gibi büyük kentlerin fabrikalarında çalışan işçi ve personele yetecek ölçüde gıda maddesi temin edilemediğinden veya uygun bir fizibilite ve planlama yapılmaksızın alelacele kurulan fabrikaların bir kısmı kapanmak zorunda kalıyordu... Wang Meng bu romanında Han, Uygur, Kazak, Özbek halklarından insanların 1960'larda bu kırsal bölgede yeni bir ortak gelecek kurma ve yaşam maceralarına tanıklık ediyor.