David tegen Goliath is de passage in de Pentateuch die het best de menselijke wereld weergeeft: een voortdurende machtsstrijd. Als de bijbelse passage optimistisch is door een boer de overwinning toe te kennen, lijkt het erop dat "God dood is". Sociale rechtvaardigheid is een illusie, de grote wint altijd van de kleine, de armen verliezen van de rijken, en zo gaat de wereld door. Het oprichten van een manifest ter ere van alle verliezers in de samenleving gaat niet de strijd aan die Marx leidde, door het proletariaat tot opstand aan te zetten. Sterker nog, hier wordt het probleem in omgekeerde richting aangepakt door een tekst te presenteren waarin het liberalisme wordt geprezen, de enige doctrine die ervoor zorgt dat iedereen zich dankzij zijn arbeidskracht aan zijn oorspronkelijke toestand kan ontworstelen. Moeten we dan aandacht schenken aan elk "boosaardig genie" dat ons verzekert dat hij door zijn charisma het welzijn van de lagere klassen wil?